Category: Religia

Ogólnie religie na przestrzeni dziejów miały znaczący wpływ na ukształtowanie się tradycji i rytuałów związanych z jedzeniem oraz charakterystycznego, ponadnarodowego jadłospisu wykluczającego pewne produkty, a faworyzujące inne. Opiszę ten wpływ na przykładzie takich oto religii:

1). Judaizm – jest religią, która przypisuje jedzeniu największą rolę na drodze do uduchowienia. Zgodnie ze spisanym kodeksem kaszrut dzieli mięsa na czyste (koszerne): wołowina, jagnięcina, baranina, kozina i drób hodowlany oraz nieczyste – wieprzowina, konina, króliczyna, mięso z zająca i wielbłąda. Jeśli chodzi o ryby, koszerne są tylko te posiadające płetwy i łuski, natomiast wszystkie pozostałe (jak żabnica i sola) oraz owoce morza są zakazane. Podobnie jak w islamie, judaizm ma precyzyjne wytyczne dotyczące uboju, nakazując kompletne oczyszczenie mięsa z krwi (wykrwawienie) oraz staranne wypłukanie go w wodzie. Kuchnia żydowska nie stosuje potraw mięsnych połączonych z mlekiem. Produkty mleczne podaje się oddzielnie.
2). Islam – zakazuje spożycia mięsa wieprzowego, żywności zawierającej jakąkolwiek substancję, która nie jest przyswajalna przez organizm, jak żelatyna, enzymy, emulgatory, konserwanty i barwniki, a także alkoholu. Zaleca się spożycie daktyli oraz jagnięciny i baraniny z zastrzeżeniem, że zwierzęta ofiarne (przeznaczone do zjedzenia) powinny być zabijane bez użycia przemocy, według zasad halal. Dodatkowo islam nakazuje dokonania ablucji przed przystąpieniem do posiłku oraz ramadan – miesięczny post, w trakcie którego nie można przyjmować żadnych pokarmów ani napojów od wschodu do zachodu słońca.
3). Hinduizm – największa religia Indii, podobnie jak judaizm stosuje klasyfikację produktów. Do czystych (sattvic) zalicza pokarmy soczyste i oleiste, zapewniające długowieczność, siłę i zdrowie, do gorących – radżasowych (powodujących bóle i niedobrą kondycję psychiczną) – potrawy gorzkie, kwaśne oraz mocno pikantne, a do toksycznych (tamasic) dania o nieprzyjemnym zapachu, które są niestrawne. Obowiązujący podział wprowadza zakazy i przyzwala na spożywanie określonych pokarmów w obrębie konkretnej kasty, stąd np. bramini (mnisi) nie mogą jeść cebuli, czosnku, pora ani grzybów. Wszystkie klasy społeczne obowiązuje całkowity zakaz uboju krów – świętych zwierząt.
4). Buddyzm – optuje za wegetarianizmem zgodnie z wierzeniem w reinkarnację duszy, która może się odrodzić na ziemi również pod postacią zwierząt. W religiach Dalekiego Wschodu prawidłowe odżywianie jest źródłem zdrowia i dobrego samopoczucia, zaś pokarmy są dobierane zgodnie z zasadami yin i yang, które przez stosowny dobór składników ma zapewnić równowagę dla ciała i ducha.
5). Religie afrykańskie – pomimo ogromnej liczebności mają wiele wspólnych elementów. Produkty spożywcze są uważane za symbol jedności między ciałem i duchem, są symbolem życia. Posiłki spożywane podczas świąt i obrzędów mają ogromne znaczenie rytualne i silną rolę społeczną, ponieważ służą zjednoczeniu żywych z bogami i przodkami. Istnieje wiele tabu żywieniowych dotyczących głównie kobiet i dzieci oraz uzależnionych od pochodzenia etnicznego i przekonań religijnych.

Religie, od czasów starożytnych zawsze były w pośredni lub bezpośredni sposób przyczynami wojen i konfliktów, z powodu innego myślenia niż wyznawcy innych religii.

Pogaństwo jest pojęciem wprowadzonym przez kościół chrześcijański, po konwersji Cesarstwa Rzymskiego na chrześcijaństwo przez cesarza Konstantyna I. Wyznawcy starożytnych religii, takich jak celtyzm, lub ci, którzy praktykują obrzędy pochodzenia afrykańskiego lub azjatyckiego są uważani za pogaństwo. Społeczności pogańskie zazwyczaj promują integrację z innymi religiami i kulturami, choć w większości przypadków są postrzegane z pewną nieufnością.

Przykłady starożytnych religii:

Hellenizm – tak zwany hellenizm jest religią starożytnej Grecji, która ma politeistyczny system kultu, to znaczy wierzy w kilku bogów jednocześnie, ale najważniejszą dla tej pogańskiej religii jest Zeus, Bóg nieba i piorunów, a następnie 12 bogów Olimpu, z których każdy jest odpowiedzialny za coś konkretnego. Jak bogini Atena, odpowiedzialna za mądrość lub Ares, Bóg wojny. Ich święte miejsca znajdują się w Atenach, stolicy Grecji, na górze Olimp. Jednak w roku 2017 Hellenizm został uznany za religię przez państwo greckie, aby odzyskać starożytne tradycje, cnoty i wartości przodków. Jednak poza Grecją, w Stanach Zjednoczonych i Brazylii istnieją organizacje zajmujące się promocją i edukacją tej pogańskiej religii.

Ásatrú – Jest to religia, która stara się być nowoczesnym zjednoczeniem pogańskiego dziedzictwa ze starożytnymi nordyckimi bogami, takimi jak Odyn, Aesir, Vanir, ponieważ były to ich główne bóstwa. Świętymi miejscami tej religii są miejsca naturalne, ponieważ są uważane za najbardziej odpowiednie dla kontaktu między Bogami i ludźmi. Podstawą wartości w tej religii są Wikingowie, choć bierze ona elementy z innych kultur takich jak Anglosasi i Krzyżacy. Z kolei religia ta jest oficjalnie uznawana przez Islandię, Norwegię, Danię, Szwecję i Hiszpanię. W rzeczywistości, w Danii jest specjalny cmentarz dla ich zwolenników od 2008 roku.

Celtyzm – jest to religia, która stara się ocalić starożytne wartości i tradycje ludów celtyckich, które żyły w Galii, Irlandii, Anglii i Hiszpanii. Choć nie były zbytnio zjednoczone, miały wspólną religię a to wystarczyło, aby stworzyć pewne pokrewieństwo. Główne bóstwa tej kultury reprezentują elementy przyrody. Dzieli się ona na 2 nurty myślowe, teologiczny i kosmologiczny.

Nie mam problemu z nikim, kto wierzy w Jezusa Chrystusa, czy całuje kamień, z którego Mahomet wstąpił do nieba; za to mam problem i to duży z kimkolwiek, kto próbuje narzucić nam swoje natchnione religijnie zasady. Dlaczego zostać ateistą?

Często zdarza się, że ludzie religijni mają dziwne wyobrażenie o tym, co to znaczy być ateistą. Ateista nie tylko uważa za bardzo mało prawdopodobne, że istnieje wszechmocny bóg: dotyczy to wszystkiego, co nadprzyrodzone. Nie wierzę w duchy, życie po życiu, reinkarnację, anioły, karmę, ani w nic, co działa w nierealistyczny sposób. Ateista po prostu zakłada, to co widać, że życie nie ma żadnego znaczenia poza obecnym, że się nim żyje tu i teraz, a my mamy tylko jedną szansę na pozostawienie po sobie śladu. I akceptuje to, że gdyby dowody na istnienie Boga istniały to musiałbym zmienić zdanie. Naprawdę nie mam problemu z wiarą w Boga, jeśli nagle da mi on dowód swojego istnienia.

Pewnego razu zostałem oskarżony, jako ateista o arogancję. “Więc myślisz, że jesteś szczytem ewolucji, że możesz wszystko zrozumieć i że wszystko zależy od ciebie”. Oczywiście, że nie – wręcz przeciwnie. Ateista pokornie zakłada, że jego intelekt wystarcza tylko do zrozumienia tego, co można udowodnić i odtworzyć. W przeciwieństwie do zakonników – którzy powszechnie twierdzą, że człowiek został stworzony “na obraz i podobieństwo Boga”, aby zdominować naturę – ateista zakłada, że jest tylko kolejnym zwierzęciem. Z zaletą wysoko rozwiniętego mózgu, który został obdarzony losowym procesem znanym jako ewolucja. Nic więcej.

Czasami przyjaciel będzie twierdził, że jego przekonania religijne są prawdziwe, ponieważ czuje je i służą mu one. Na pewno istnieje też Święty Mikołaj i Zębowa Wróżka. Potwierdzi to wiele dzieci, które to czują i im służą. to jedno, że religia jest użyteczna dla jednostki (np. pomaga w przezwyciężaniu trudnych momentów) lub w sferze społecznej (zachęcanie do przestrzegania pewnych zasad), a co innego, że jest prawdziwa Jest to argument, który w rzeczywistości nie ma żadnych podstaw.

Już wielu ludzi zauważyło, że rzekome ziemskie przejawy Boga stają się coraz mniej wiarygodne. Odsetek osób deklarujących się jako osoby wierzące stale spada w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Od pewnego czasu wiadomo również, że religijność społeczeństw spada wraz ze wzrostem ich dochodów (Stany Zjednoczone są tu godnym uwagi wyjątkiem). Okazuje się jednak, że w jednym z ostatnich opracowań przeanalizowano dane historyczne i znaleziono coś bardzo interesującego: nagle pojawiły się religie “moralistyczne” (tj. skupione na konsekwencjach działań ludzi), podobnie jak odpowiednie społeczeństwa osiągnęły pewien poziom zamożności. Naukowcy teoretyzują, że ponieważ ludzie byli w stanie przestać martwić się o doraźne potrzeby, mogli skupić się na dłuższej perspektywie czasowej.